28 Ekim 2009 Çarşamba

Zahiri

Mide. Kafatası boşlukları. Nefes. Burun. Cilt. Bunları yaktım ben. Bozdum yani. Ya da zaten bozulmaları gerekiyordu. Şu anda bunları yazarken kontrol bende. Bir karınca da, bir ekmek parçasını kontrol ediyordur kendince. Lan gerizeka, sen onu yuvana götürünce ne olacak? Aptal karınca. Adam bile değilsin. Ölüp gideceksin. Boşuna. Bu hayatta tam olarak tespit edemediğim ve kanımca hiç tespit edemeyeceğim bir nane var: Bir şey var, onu bir tutarsam çok güzel olacak, ama bir türlü tutamıyorum. O tutamadığım şey nedir? Hayatta önemli olan birşey yoktur. Huzuru falan da bulamazsın boşuna arama. Ben şimdi karıncayla bağdaştırdım kendimi bak. Halbuki ben karınca değilim. Kafam çok karışık benim. Benim durumum zor. Ya gol olacağım ya da direkten döneceğim. İçerim ama. Her türlü içerim. Dur birşeyler olacak sanki.

Hiç yorum yok: